Regularne ćwiczenia mogą korzystnie wpłynąć na zdrowie fizyczne i psychiczne. Ponadto, ćwiczenia i sport wiążą się ze zwiększoną satysfakcją z życia. W związku z tym, wszyscy ludzie powinni mieć możliwość uczestniczenia w aktywności fizycznej i sporcie, za co w szkołach odpowiedzialny jest przedmiot wychowanie fizyczne.
Aktywność fizyczna i sport, są jednak często postrzegane jako dziedzina o szczególnie zróżnicowanych barierach uczestnictwa. Uczniowie z niepełnosprawnościami często określają siebie jako nieprzynależących, wykazują niski poziom aktywności fizycznej oraz opóźnienia w obszarze rozwoju fizycznego. Szczególnie dotknięta jest tym grupa uczniów niewidomych i słabowidzących. Często zgłaszane przez nich frustracje i rozczarowania. Prowadzi to do tego, że uczniowie niewidomi i słabowidzący jako dorośli opisują przedmiot wychowanie fizyczne, jako straconą szansę na zwiększenie swojej aktywności fizycznej, i w efekcie są mniej aktywni. Jednak nowoczesne systemy techniczne mogą pomóc w zmniejszeniu barier w uczestnictwie, poprzez ułatwianie odbioru i przekazywanie informacji. W ten sposób, może stać się możliwe dla osób z dysfunkcjami, uczestnictwo w różnych formach aktywności lub sporcie, które w przeciwnym razie pozostałyby dla nich niedostępne. Dla akceptacji i trwałego wykorzystania wsparcia technicznego ważne jest, aby grupa docelowa była ściśle zaangażowana w proces rozwoju, a systemy były zorientowane na realia jej życia i potrzeby.
Smart Sport Assistance ma na celu maksymalne zmniejszenie barier w uczestnictwie i promowanie aktywności fizycznej niewidomych i niedowidzących, szczególnie dzieci i młodzieży. W tym celu niewidomi i słabowidzący uczniowie, będą wspólnie pracować nad rozwojem systemów wspomagania wykorzystujących aktualne technologie. Proces rozwoju uwzględnia zasadę „otwartej innowacji”, która przewiduje stałą wymianę pomiędzy wszystkimi uczniami (np. uczniowie widzący badają bariery uczestnictwa z perspektywy osób z niepełnosprawnością, uczniowie samodzielnie opracowują prototypy i wspólnie je testują podczas zajęć). Z jednej strony zapewnia to jak największą orientację aplikacyjną opracowanych systemów pomocy, która jest nastawiona na potrzeby uczniów. Z drugiej strony ma to również na celu kształtowanie wrażliwości na dysfunkcję wzroku oraz związaną z nią możliwość funkcjonowania wśród osób widzących. W ten sposób u wszystkich uczniów stymulowana jest umiejętność przyjmowania perspektyw. Ponadto zostanie opracowana „skrzynka świadomości” z systemami pomocy i innymi materiałami, które mogą być wykorzystane w ramach (dalszego) kształcenia nauczycieli. Ponadto mają zostać opracowane ogólnodostępne instrukcje do opracowanych systemów pomocy.
Dodaj komentarz